Akıllı telefonu olan hemen hemen her çocuk WhatsApp kullanıyor. Ebeveynseniz WhatsApp'ta neyin yanlış olduğunu merak ediyor olabilirsiniz. Sonuçta çocukların arkadaşlarıyla iletişim halinde kalmasını sağlayan popüler bir mesajlaşma uygulaması. Ancak çocuklarınızın WhatsApp'ı kullanmasına izin vermeden önce WhatsApp hakkında bilmeniz gereken bazı şeyler var.
Öncelikle WhatsApp'ın sahibi Facebook. Bu, çocuklarınızın tüm verilerinin dünyanın en büyük veri madenciliği şirketlerinden biri tarafından toplandığı anlamına gelir. WhatsApp, sohbetlerde söylenen her şeye ve bu sohbetlere katılan kişilerin iletişim bilgilerine erişebilir. Bu veriler daha sonra kullanıcılara gösterilen hedefli reklamlar oluşturmak için kullanılır.
İkincisi, WhatsApp siber zorbalığın üreme alanıdır. Uygulama çok popüler olduğundan zorbaların mesajlarıyla birçok çocuğa ulaşması kolaydır. Uygulama çoğunlukla çocuklar tarafından kullanıldığı için yetişkinler her zaman olup bitenlerin farkında olmuyor. Bu durum ebeveynlerin siber zorbalığı takip etmesini ve durdurmasını zorlaştırabilir.
Çocuklarınızın telefonlarında neler yaptığı konusunda endişeleniyorsanız yalnız değilsiniz. Mevcut tüm mesajlaşma uygulamaları nedeniyle söylediklerini takip etmek zor olabilir. Ancak çocuklarınızın WhatsApp sohbet geçmişini görmenin ve hatta onların haberi olmadan konumlarını takip etmenin yolları vardır.
"Bunu yapmanın bir yolu "Smart Protect gibi bir izleme uygulaması kullanmaktır." Bu uygulama, çocuklarınızın gönderdiği, aldığı tüm WhatsApp mesajlarını görmenize ve konumlarını izlemenize olanak tanır. Uygulama tespit edilemez, dolayısıyla çocuklarınız asla bilmeyecek onların aktivitelerini izliyorsunuz." Bunu yapmanın bir yolu "Smart Protect" gibi bir izleme uygulaması kullanmaktır. Bu uygulama, çocuklarınızın gönderdiği, aldığı tüm WhatsApp mesajlarını görmenize ve konumlarını takip etmenize olanak tanır. Uygulama tespit edilemez, bu nedenle çocuklarınız aktivitelerini izlediğinizi asla bilmeyecek.
Çocuklarınızın WhatsApp sohbet geçmişini görmenin bir başka yolu da onlardan izin istemektir. iPhone kullanıyorlarsa WhatsApp mesajlarını görmek için iCloud yedekleme özelliğini kullanabilirsiniz. Android telefon kullanıyorlarsa sohbet geçmişlerine erişmek için WhatsApp yedekleme uygulamasını kullanabilirsiniz.
Çocuklarınızın telefonlarında neler yaptığı konusunda endişeleniyorsanız, onların WhatsApp sohbet geçmişini görmenin yolları vardır. Bir izleme uygulaması kullanarak veya izinlerini isteyerek onların aktivitelerini takip edebilir ve güvende kalmalarını sağlayabilirsiniz.
En iyi çözüm kullanmaktır Akıllı Koruma. Eğer kullanıyorsanız Akıllı Korumafaaliyetlerini yakından izlemelisiniz. Davranışlarda ani değişiklikler veya sosyal aktivitelerden çekilme gibi siber zorbalığın uyarı işaretlerini arayın.
Son olarak çocuklarınızla WhatsApp kullanmanın tehlikeleri hakkında konuşmanız faydalı olacaktır. Verilerinin toplandığından ve sohbetlerinin bilgisayar korsanlarına karşı güvende olmadığından emin olun. Siber zorbalığın ciddi bir sorun olduğunu ve uygulamada herhangi bir zorbalık görürlerse bunu size söylemeleri gerektiğini açıklayın.
Bir ebeveyn olarak çocuklarınızın WhatsApp kullanmasına izin vermenin risklerini bilmelisiniz. Kendinizi ve çocuklarınızı uygulama hakkında eğiterek onları olası zararlardan korumaya yardımcı olabilirsiniz.
Gençler arasında intihar oranı endişe verici bir oranda artıyor. Aslında intihar artık gençler arasında ikinci önde gelen ölüm nedenidir. Yakın zamanda yapılan bir araştırma, yaklaşık 5 lise öğrencisinden 1'inin ciddi olarak intiharı düşündüğünü ortaya çıkardı.
Gençlerin intiharına katkıda bulunabilecek birçok faktör vardır. Bunlardan en önemlilerinden biri siber zorbalıktır. Sosyal medyanın yükselişiyle birlikte zorbalar artık kurbanlarına eziyet edebilecekleri yeni bir platforma sahip. Maalesef bunun yıkıcı sonuçları olabilir. Araştırmalar siber zorbalığın intihar için önemli bir risk faktörü olduğunu ortaya çıkardı.
Ebeveynlerin bilmesi gereken bazı uyarı işaretleri vardır. Bunlar şunları içerir:
Eğer ergenlik çağındaki çocuğunuzda bu belirtilerden herhangi birini görürseniz, onlarla bu konu hakkında konuşmanız önemlidir. Ayrıca endişeleniyorsanız profesyonel yardım almalısınız.
Gençlerin intiharını önlemek için ebeveynlerin yapabileceği bazı şeyler var. Bunlardan biri sosyal medya etkinliklerine göz kulak olmaktır. Bu, aşağıdaki gibi ebeveyn kontrol yazılımı kullanılarak yapılabilir. Akıllı Koruma. Bu yazılım, çocuğunuzun çevrimiçi etkinliğini izlemenize ve zorbalığa maruz kalıp kalmadığını veya zararlı içerik görüntüleyip görüntülemediğini görmenize olanak tanır.
Yapabileceğiniz başka bir şey de ergenlik çağındaki çocuğunuzla intihar hakkında konuşmaktır. Bu zor bir konuşma olabilir, ancak onların yanında olduğunuzu ve size her konuda gelebileceklerini bilmelerini sağlamak önemlidir.
Son olarak, ergenlik çağındaki çocuğunuz zor bir dönemden geçiyorsa destekleyici ve anlayışlı olmanız önemlidir. Onları sevdiğinizi ve her şeyin üstesinden gelebileceklerini bilmelerini sağlayın.
Çocuğunuzun ruh sağlığı konusunda endişeleniyorsanız profesyonel yardım almaktan çekinmeyin.
Kendine zarar verme gençler arasında büyüyen bir sorundur. Yeni bir araştırmaya göre altı gençten biri kendine zarar veriyor. Michigan Üniversitesi tarafından yürütülen araştırma, kendine zarar vermenin kızlar arasında erkeklere göre daha yaygın olduğunu ortaya çıkardı.
Araştırmada yaşları 11 ile 19 arasında değişen 2.000'e yakın ergen araştırıldı. Katılımcılara ruh sağlıkları, kendilerine hiç zarar verip vermedikleri ve eğer öyleyse ne sıklıkta zarar verip vermedikleri soruldu.
Ankete katılan gençlerin yüzde 16'sı bir noktada kendilerine zarar verdiklerini söyledi. Kendine zarar verenlerin neredeyse yarısı bunu birden fazla kez yaptığını söyledi.
Kızların kendine zarar verme olasılığı erkeklere göre daha fazlaydı. Ankete katılan kızların yüzde 20'si, erkeklerin ise yüzde 11'i kendilerine zarar verdiklerini söyledi.
Araştırmada gençlerin neden kendilerine zarar verdikleri sorulmadı ancak önceki araştırmalar, kendine zarar vermenin zor duygularla başa çıkmanın bir yolu olabileceğini öne sürdü. Aynı zamanda öfkeyi veya hayal kırıklığını ifade etmenin bir yolu da olabilir.
Kendine zarar verme genellikle altta yatan zihinsel sağlık sorunlarının bir işaretidir. Kendinize zarar veriyorsanız bir ruh sağlığı uzmanından yardım almanız önemlidir.
Çocuğunuz kendine zarar veriyorsa bir ruh sağlığı uzmanından yardım almanız önemlidir. Ayrıca aşağıdaki gibi ebeveyn kontrol yazılımlarını da kullanabilirsiniz. Akıllı Koruma gencin internet kullanımını izlemek ve zararlı içeriğe erişmesini önlemeye yardımcı olmak için.
Ebeveyn kontrol yazılımları, ebeveynlerin çocuklarının çevrimiçi aktivitelerini takip etmeleri ve onları potansiyel tehlikelerden korumaları için harika bir yol olabilir. Ancak, bu tür programların kullanımında bazı riskler de bulunmaktadır. İşte ebeveyn kontrol yazılımlarının bazı avantajları ve dezavantajları:
Genel olarak ebeveyn kontrolü yazılımı, ebeveynlerin çocuklarını çevrimiçi ortamda güvende tutmak için kullanabilecekleri harika bir araç olabilir. Ancak bunun aileniz için uygun olup olmadığına karar vermeden önce artıları ve eksileri tartmak önemlidir. Ebeveyn kontrolü yazılımını kullanmaya karar verirseniz, şunu öneririz: Akıllı Koruma iyi bir seçenek olarak.
Yeni bir okul yılının başlangıcı hem heyecanlı hem de stresli olabilir. Ancak hazırlıklı olarak ve iyi bir rutine girerek kendinizi başarıya hazırlayabilirsiniz. İşte okula dönüş deneyiminizden en iyi şekilde yararlanmanıza yardımcı olacak 10 ipucu.
Bu ipuçlarını takip ederek, okul yılına doğru bir başlangıç yapabilirsiniz. Daha düzenli, daha az stresli ve başarıya daha iyi hazırlanmış olacaksınız. Öyleyse, ders çalışmaya ve harika bir yıl geçirmeye hazır olun!
Çocukların çevrimiçi güvenliğini sağlamak söz konusu olduğunda, ebeveynlerin kullanabileceği birçok araç vardır. Bu araçlardan biri de ebeveyn kontrol yazılımıdır. Ebeveyn kontrol yazılımı, ebeveynlerin çocuklarının çevrimiçi aktivitelerini izlemelerine ve onları zararlı içeriklerden korumalarına yardımcı olabilir.
Piyasada birçok farklı ebeveyn kontrol yazılımı ürünü bulunmaktadır. Bu ürünlerin bazıları diğerlerinden daha kapsamlıdır. Bazı ebeveyn kontrol yazılımları, ebeveynlerin çocuklarının çevrimiçi aktivitelerini gerçek zamanlı olarak izlemelerine olanak tanır, örneğin: Akıllı Koruma. Diğer ürünler ise çocuklarının erişmemesi gereken bir şeye erişmesi durumunda ebeveynlere uyarı gönderir.
Bazı ebeveyn kontrolü yazılımları, çocukların belirli web sitelerine veya çevrimiçi içeriğe erişimini kısıtlamak için tasarlanmış bir tür internet filtreleme yazılımıdır. Ebeveyn kontrolü yazılımı, şiddet, pornografi veya nefret söylemi içerenler gibi çocuklar için uygun olmadığı düşünülen web sitelerini engellemek için kullanılabilir. Ayrıca çocukların çevrimiçi olarak harcadığı süreyi sınırlamak veya belirli dosya türlerini indirmelerini engellemek için de kullanılabilir.
Çeşitli ebeveyn kontrolü yazılım programları mevcuttur ve bunlar özellik ve fiyat açısından farklılık gösterir. Daha popüler programlardan bazıları şunlardır: SPYERA, AKILLI KORUMA, K9 Web Koruması ve Siber Devriye. Bu programlar bir bilgisayara, akıllı telefona veya tablete kurulabilir ve genellikle kullanıcı tarafından özelleştirilebilen önceden yapılandırılmış bir dizi kuralla birlikte gelir. Ebeveyn kontrolü yazılımı, çocuklarını zararlı veya uygunsuz çevrimiçi içerikten korumak isteyen ebeveynler için etkili bir araç olabilir. Ancak bu programların mükemmel olmadığını ve bazen aslında zararlı olmayan web sitelerini engelleyebileceğini unutmamak gerekir. Ayrıca çocuklar bazen internet erişimlerine getirilen kısıtlamaları aşmanın yollarını da bulabilirler.
Bu nedenle, ebeveynlerin, ebeveyn kontrol yazılımı kullanıyor olsalar bile, çocuklarının çevrimiçi aktivitelerini yakından takip etmeleri önemlidir.
Ebeveyn kontrol yazılımları, çocuklarını çevrimiçi ortamda güvende tutmak isteyen ebeveynler için değerli bir araç olabilir. Bu tür yazılımları kullanarak ebeveynler, çocuklarının çevrimiçi aktivitelerini izleyebilir ve zararlı içeriklere erişmediklerinden emin olabilirler.
Hepimiz görmüşüzdür: Bir grup arkadaş veya aile üyesi bir masa etrafında oturmuş, her biri burnunu telefonuna gömmüş durumda. Bu o kadar yaygın bir görüntü haline geldi ki neredeyse norm oldu. Ama bu gerçekten iyi bir şey mi?
Elbette, akıllı telefonlar arkadaşlar ve aileyle bağlantıda kalmanın harika bir yolu. Ancak etrafınızdaki insanlarla konuşmaktan daha çok zamanınızı ekrana bakarak geçiriyorsanız, bu bir sorun olabilir.
Çocukların akıllı telefonlarıyla çok fazla zaman geçirmesinin kötü bir şey olmasının birkaç nedeni var:
Peki akıllı telefon bağımlılığını kırmak için ne yapabilirsiniz? İşte birkaç ipucu:
Sonuç olarak, akıllı telefonunuzda çok fazla zaman geçirmek olumsuz sonuçlara yol açabilir. Ruh sağlığınızı bozabilir, uykunuzu bölebilir, verimliliğinizi düşürebilir ve sosyal sorunlara neden olabilir. Akıllı telefon bağımlılığıyla mücadele ediyorsanız, bu alışkanlıktan kurtulmak için yukarıdaki ipuçlarını deneyin.
Elimde bir kadeh şarapla, sosyal medya sayfamda gezinir, dünyayla paylaştığım mutluluğu görürdüm. Ayrıca, içki içmenin bir sorun olduğu konusunda kendime ne kadar süre daha yalan söyleyeceğimi merak ederdim. Üçüncü kadehten sonra bu düşünceler durur ve gezinmeye, doldurmaya, doldurmaya devam ederdim. Çevrimiçi hayatım gerçekliğimi yansıtmıyordu. Ve sorunumu iyi gizledim.
Yeni saç kesimi selfieleri, aile gezileri ve motivasyonel paylaşımlarıyla, bu hayatın yöneticisinin aslında kendinden nefret ettiğini tahmin edemezdiniz, ama ben ettim. Sosyal medyada insanları yanıltmanın ne kadar kolay olduğu gerçekten korkutucu bir şeydi.
Her gün otomatik pilot modunda uyanıyordum – çocuklar, karmaşa, kahve, telefonum. Rutin o kadar düzenli hale gelmişti ki artık fazla zihinsel çaba gerektirmiyordu. Bunun sorunu, kendime dikkat etmeyi bırakmamdı. Kendimi kontrol etmiyordum. Acı çekiyordum. Hayatta kalıyordum, ama sadece paylaştığım sözde gerçekliğe inanarak, kendimi iyi olduğuma ikna ederek. Ama değildim.
Akşam yemeğini yalnız yediğim için kendime acıdım. En çok nefret ettiğim kişiyle kendi zihnimin içinde kalmıştım. Bu yüzden içki içtim. Bir kadeh şarapla başlar, genellikle bir şişeyle, bazen de iki şişeyle biterdi. Kendimden nefret ediyordum çünkü artık kim olduğumu tanımlayamıyordum. İki çocuğumuzla evde kalmak için kariyerimi bıraktım ve birçok anne gibi, yeni rolüme uyum sağlamakta zorlandım. Arkadaşlarım ve takipçilerim görmek istediklerimi gösterirken, içimde her şey karmakarışıktı. Hem de çok.
İçtim ve kendime yalan söyledim; Kendimi kocamın bir ilişkisi olduğuna inandırdım. Ailesi yerine işi seçtiğinden emindim. O bizim için, ailemiz için çalışıyordu ama ben bunu görmekte zorluk çekiyordum çünkü kendime olan nefretimi ondan çıkarmayı seçmiştim.
Kendime onlardan farklı olduğumu söyleyebilmek için sarhoş annelerle ilgili hikayeler okumaya başladım. Bunun yerine, alkolün haklı gösterilmesini ve gizlenmesini fark ettim. Tükettiğim miktarın sağlıklı olmadığını anladım. İçimde ne kadar hasar oluştuğunu fark ettim. Bu bir uyarıydı, ama içmeyi bırakmadım. Sanki birisi geleceğime bir kapı açmıştı. Ama bundan faydalanmak yerine, panikledim ve kapıyı hızla kapattım.
Bu çılgınlığın ortasında, beslenme eğitimi almak için okula geri dönmeye karar verdim. Çok istiyordum bir şey (yalnız evde oturan anne olmaktan başka her şey). Başarısızlıktan korkuyordum, yine de ders çalışmam gereken gecelerde içmeye devam ediyordum – notlarım iyi olmadığında suçlayacak bir şeyim olsun diye! Ve kocam geç saatlere kadar çalıştığı için arkadaşlarımla dışarı çıkabilmek adına bir bakıcı tutmak, hayatımdaki her şeyin yanlış olduğunu sarhoş bir şekilde haykırmaya devam etmekten başka bir işe yaramadı. Sosyal medya akışımda ne görünürse görünsün, gerçekliğimin hiçbir anlamı yoktu. Kim olduğumdan tamamen kopmuştum. Kendimi kaybetmiştim.
Beşinci günkü alkol komasında, bilincimi kaybetmenin eşiğinde olduğumu fark ettim. İki küçük çocuğa, hele ki kendime nasıl bakacaktım? İçimde küçük bir umut ışığı belirdi ve kendimi savunmasız hale getirebilirsem, bu durumu gerçekte ne olduğunu – bir sorun olduğunu – ortaya çıkarabileceğimi anladım. Telefonumu alıp yardım için bir arkadaşımı aradım.
O telefon görüşmesinin parçaları hâlâ aklımdan çıkmıyor – kaç kere "yardım edin" diye fısıldadığımı ve ağlamayı nasıl durduramadığımı. Nefes alamıyordum. Acı hiç bu kadar gerçek olmamıştı. Tüm duygularım en rahatsız edici ve ham şekilde patladı. Başka bir insanla konuşuyordum ama ilk defa kendi duygularımı dinliyordum. Mutsuzluğun nereden geldiğini anlamaya başlıyordum ve o anda kendime güvenmeye başladım.
Ertesi gün ayıldığımda, kendimi herkese açtım. Önce ailemi aradım (hemen geldiler) ve sonra arkadaşlarıma mesaj ve grup mesajları gönderdim. Herkesin kendimi yeniden toparladığımı bilmesini istiyordum. Alkolün artık hayatımın bir parçası olamayacağına karar vermiştim. Destek gördüm ama bu destekle birlikte yargılama da geldi. Bazıları beni ciddiye almadı. Belki de anlamadılar.
Alkolü bıraktığımda birçok şeyi yeniden öğrenmek zorunda kaldım; örneğin, alkol kullanmadan alkolün olduğu ortamlarda nasıl var olabileceğimi, ilginç sohbetler başlatmayı ve insanların benim hakkımda ne düşüneceğinden duyduğum felç edici korku olmadan kendi fikirlerimi nasıl ifade edebileceğimi. Doğru beslenmeyi, sağlığımı kontrol altına almayı ve hedeflerimi baltalamayı bırakmayı öğrenmek zorunda kaldım. Kendimi yeniden sevmeyi öğrenmek zorunda kaldım.
İşe yarıyor. Kendimi daha hafif hissediyorum. Fiziksel olarak 35 kilo verdikten sonra ve zihinsel olarak suçluluk duygusundan kurtuldum. Kendimi güçlü hissediyorum. Ama o kendi kendini yok eden zamanın hamlığı içimde yaşıyor. Ancak işleri berbat ettiğim için utanç duymuyorum ve buna kendimle ilgili saygı duyuyorum.
İyileşme sürecimde paylaşımlarım giderek azaldı. Çoğu zaman o kadar hassas ve duygusal hissediyordum ki, kırılganlığımı sosyal medyada hemen paylaşamıyordum. Ama paylaştığımda gerçekti: fırtınalı bir gökyüzünün fotoğrafı hakkında yazdığım bir şiir veya kocamın yeni açtığı restoranla ilgili paylaşımlar. Sonunda, ayıklığımı ve mücadelemi bile ele almayı başardım.
Şimdi açıkçası mutlu olduğumu söyleyebilirim. Bütünsel beslenme sertifikamı almaya devam ederken başarısızlıktan korkmuyorum ama onunla savaşıyorum. Başkalarını motive etme isteği duyuyorum ve bunu yaparken hayatımın acı veren, karmaşık kısımlarını yeniden yaşıyorum, ancak değişime yön veren şey bu ham kısımlardır.
Eskiden sosyal medyayı sırlarımı ve içimdeki şeytanları örtbas etmek ve susturmak için kullanırken, şimdi orası benim sesim ve platformum: birlikte bizi inciten şeyleri ele alabilir ve bunlar hakkında güvenli bir şekilde konuşabiliriz.
Natalie Fader Toronto'da yaşıyor
"Nefes Hava Olduğunda" ve "Parlak Saat" gibi, genç yaşta ölen yazarların ölüm üzerine düşüncelerini içeren çok satan anı kitaplarının popülerliği, ölümün çoğumuzun (yalnızken, sessizce okurken) düşünmeyi sevdiği bir konu olduğunu gösteriyor; ancak yine de, özellikle çocuklarla konuşmaya gelince, çoğumuzun bu konuda konuşmakta son derece başarısız olduğu bir konu olmaya devam ediyor.
Ontario Lakehead Üniversitesi'nde sosyal hizmet alanında doçent olan ve Ölüm Hakkında Konuşmak Sizi Öldürmeyecek: Ölümün Sonu İçin Temel Kılavuz adlı yeni kitabın yazarı Dr. Kathy Kortes-Miller, hepimizin daha iyi bir "ölüm eğitimine" ihtiyacı olduğunu söylüyor. Hayat Konuşmaları. Geçtiğimiz Kasım ayında Kanada Sanal Darülaceze tarafından başlatılan yeni bir web sitesi gibi, kitap da hala tabu olan bir konuyu ele alıyor ve bu konu hakkında açık ve dürüst bir şekilde nasıl konuşulacağını gösteriyor.
Neden çocuklarla ölüm hakkında konuşmakta bu kadar zorlanıyoruz?
Ebeveynler olarak çocuklarımızı korumaya yönelik kültürlü ve şartlıyız. Bizim neslimiz bunun hakkında nasıl konuşulacağını gerçekten öğrenmedi. Ebeveyn olmadan önce çocuklarla ölüm ve ölüm hakkında konuşmakta gerçekten iyiydim. Daha sonra ben de ebeveyn oldum ve bunun düşündüğümden çok daha zor olduğunu fark ettim.
Konuyu görmezden gelmenin, gündeme getirmedikçe gündeme getirmemenin riski nedir?
Korkutucu ve neredeyse tabu bir konu olarak bilinmemesini sağlıyor. Bunun hayatımızdaki bir geçiş olayı olduğunu, hazırlanabileceğimiz ve öğrenebileceğimiz bir olay olduğunun farkına varmamız gerekiyor ve bunu yaparak, hayatı daha dolu dolu yaşamamıza ve kendimizi geleceğe hazırlamamıza yardımcı olacak. hayatın sonu.
Bir çocuğa ölümü açıklamanın en iyi yolu nedir?
Tabii ki çocuğun yaşına da bağlı. Ancak bunu yapmanın yollarından biri doğaya bakmaktır. Çocuklar meraklıdır. Nesnelerin nasıl öldüğü ve başlarına ne geldiğiyle ilgileniyorlar. Çoğu zaman doğadaki şeyleri görüp sorular soracaklar. Bunlar konuşmayı başlatmanın gerçekten iyi yolları. Biraz büyüdükçe televizyon izlemeye, kitap okumaya başlıyorlar. Medyada çocukların maruz kaldığı pek çok ölüm ve ölüm olayı var ve bunlar aynı zamanda gerçekten iyi bir sohbet başlatıcıdır.
Doğanın sıklıkla ölüm hakkında konuşmak için bir fırsat sunduğunu söylüyorsunuz. Çocuklarıma gördükleri ölü bir sincabın sadece uyuduğunu söylemekle suçlu oldum.
Bu çok kolay bir şey. "Ölü", "ölmek üzere" ve "ölüm" gibi "ölümle" kelimelerini kullanmaktan neredeyse korkuyoruz. Ama örtmeceler kullandığımızda bunları karıştırıyoruz. Bir huzurevi ünitesinde sosyal hizmet uzmanı olarak küçük çocuklarla danışmanlık yaptığım bir dönemde, "dede az önce derin bir uykuya daldı" dediğimizde, "dede öldü" demek yerine, çocuklar kabus görüyorlar. Çocuklar geceleri yatağa gitmek istemiyorlar çünkü dedeleri uykuya daldı ve uyanmadı.
Bir çocuk ölümün ne olduğunu merak ettiğinde, fiziksel sürecin çocukları korkutmayacak iyi bir açıklaması var mı?
Bazen bunun hakkında fizyolojik bir bakış açısıyla konuşurdum. Gerçek şu ki bazen gerçekten çok hastalanırız ya da yaşlanırız ve vücudumuz artık ihtiyacımız olan şekilde çalışmaz ve bunun sonucunda kalbimiz ya da beynimiz gibi bazı şeyler çalışmayı durdurur ve sonuç olarak vücudumuz ölür. Çalışmayı durdurur. Ben de bu konuşmaya böyle başlayacağım. Daha sonra ne hakkında daha fazla bilgi edinmek istediklerini görmek için bazı sorular sormayı gençlere bırakıyorum.
Kitapta uyku saatinin bu sohbetler için iyi bir zaman olabileceğini söylüyorsunuz. Neden?
Çocuğunuzun yaşına bağlı olarak uyku vakti çok iyi olabilir. Çoğunlukla ritüeller vardır ve yatakta kitap okuyarak, uzanıp tüm bunları yaparak geçirilen zamanlar vardır, bu da sohbet etmek için harika bir zamandır. Çocuklar büyüdükçe ve benim şoförlük çağı dediğim döneme girdikçe, araba konuşmaları da gerçekten güzel oluyor, özellikle de çocukların göz teması kurması gerekmiyor.
En nefret ettiğiniz ölümle ilgili bir örtmece var mı?
Muhtemelen en yaygın olanı, insanların "öldüğü" fikridir. Kitapta Sam'in bu hikayesinden bahsediyorum, kafası karıştığında okuldaydı ve okulda bir sonraki sınıfa geçmekten bahsediyorlardı ve geçtiğini bildiği tek kişi annesiydi. Bu yüzden özellikle çocuklar için bunun büyük bir şey olduğunu düşünüyorum.
Çocuklar genellikle sandığımızdan çok daha fazlasını işleme kapasitesine sahip görünüyorlar.
Evet. Kesinlikle.
Bir ebeveyninin ya da sevdiği birinin ölümüne üzülen bir çocuğa ya da gence yardım etmek her zaman zordur. Onlara ne söylüyorsun? Meseleleri anlamalarına nasıl yardımcı olursunuz? Kanada Sanal Hospice yakın zamanda bu soruların yanıtlanmasına yardımcı olmak için KidsGrief.ca adında bir web sitesi başlattı. Toronto merkezli kayıtlı psikoterapist ve projenin eşbaşkanlarından Andrea Warnick, küçük çocuklarla dört C hakkında konuşmanın özellikle önemli olduğunu söylüyor.
"Dört C, birisi ciddi şekilde hastalandığında, öldüğünde veya hayatında öldüğünde çocukların sahip olduğu dört yaygın endişedir. Çocuklar onları büyütmese bile aileleri bu sorunlarla ilgilenmeye gerçekten teşvik etmeye çalışıyoruz" diyor.
Neden: "Bir şekilde ben mi sorumluyum?" Warnick, "Birçok ebeveyn, çocuklarının ailelerindeki hastalık veya ölüme kendilerinin sebep olduğunu düşündüğünü öğrendiklerinde gerçekten şaşırıyor" diyor. Annelerinin odalarını temizlemeleri için onlara bağırdığı için boğaz kanseri olduğunu düşünen çocuklarla çalıştığını belirtiyor. "Ailelerin çocuklarına bunun onların suçu olmadığını, hiçbir şekilde buna sebep olmadıklarını anlatmalarını gerçekten istiyoruz" diyor.
Yakalamak: “Birçok aile, hastalığın adını söylemekten kaçınıyor. Yani, 'Babam kanser oldu' veya 'Babam ALS hastası' demek yerine, 'Babam hasta' diyorlar. Ve hastalık denince akıllarına kreşte yayılan bir hastalık, birinin grip olup diğerinin de grip olması gelen çocuklar için bu korkutucu oluyor ve genellikle bunun kendilerine de olacağını veya kendilerinin de kapabileceğini düşünüyorlar,‘ diyor Warnick. Babanıza yine de sarılabilir, öpebilirsiniz. Ona yine de sarılabilirsiniz.
Tedavi: Çocuklarınıza bunun iyileştirilemeyeceğini anlatmalısınız. Warnick, "Bu onların kontrolünde değil," diyor. "Birçok çocuk hayal güçlerinin gücünü kullanarak, anneleri iyileşirse bir daha asla kavga etmeyeceklerine dair daha yüksek bir güce söz vererek anlaşmalar yapar ve sonra elbette kavga ederler. Birçok çocuğun, aksi takdirde olabilecek bir şeyi yaptıkları için kendilerini çok sorumlu hissettiğine şahit oldum."“
Bakım: Bu, çocukların en büyük korkularından biri. Warnick, ’Eğer bir ebeveyn veya birincil bakıcı hastalanırsa veya ölürse, bana kim bakacak?“ diyor. Ya da kişi zaten ölmüşse, bu durum diğer ebeveynime veya şu anda onlara bakan kişiye mi olacak? ”Birçok çocuk bundan gerçekten endişe duyuyor. Ve işte tam da bu noktada ailelere bu konuda nasıl konuşacaklarını anlatıyoruz. Bazı aileler “Hayır, ama bana olmaz” demeye meyilli oluyor. Ama bir çocuğa bunu söz veremeyiz. Bu yüzden aileleri şöyle demeye teşvik ediyoruz: Büyük olasılıkla çok uzun yaşayacağım, ama bana bir şey olursa, sana kim bakacak? Umarım vasiler seçilmiştir. Onlara planın ne olduğunu bildirin.”
Ashleigh Rider bir öğleden sonra şehir evine döndüğünde bir çocuk koruma hizmetleri çalışanının kartvizitinin ön kapısının pervazına sıkışmış olduğunu görünce paniğe kapıldı.
Bunun olabileceğinden korkmuştu ama aynı zamanda alkol, kristal metamfetamin ve uyuşturucu kullandığı için hissettiği suçluluk ve utançtan da bıkmıştı. (daha&helliip;)
